W sezonie 2022 Komitet Ochrony Orłów – Region Górny Śląsk zrealizował projekt pn. „Monitoring rewirów czterech gatunków strefowych ptaków szponiastych w parkach krajobrazowych i obszarach chronionego krajobrazu województwa opolskiego”. Został on w całości sfinansowany z budżetu województwa opolskiego w ramach zadania publicznego w zakresie wspierania działań na rzecz ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego na terenie województwa.

W ramach projektu zrealizowano m.in. monitoring zasiedlenia i sukcesu lęgowego w rewirach bielika, orlika krzykliwego, kani rudej i rybołowa oraz pomiar parametrów rewirów lęgowych bielików i ich korelacji z sukcesem lęgowym. Punktem wyjścia było 71 rewirów zarejestrowanych w bazie KOO na obszarze objętym projektem. Zaangażowanie aktywnych członków i współpracowników KOO pozwoliło nie tylko na aktualizację stanu wiedzy o ich zasiedleniu, ale także zaowocowało wykryciem 12 nowych rewirów strefowców.

Na szczególną uwagę zasługuje znalezienie aktywnego gniazda orlika krzykliwego na Płaskowyżu Głubczyckim w OChK Las Głubczycki. Jest to pierwsze udokumentowane stanowisko poza stałymi lęgowiskami tego gatunku w północno-zachodniej i północnej części Opolszczyzny.

Analiza parametrów środowiskowych miejsc gniazdowania bielików na badanym obszarze wskazuje na brak pojedynczego czynnika decydującego o podejmowaniu lęgów oraz sukcesie lęgowym par. Poszczególne elementy środowiska są ze sobą powiązane (skorelowane), co utrudnia metodologicznie wyodrębnienie pojedynczych efektorów lęgów ptaków. Na lęgi ptaków istotny wpływ mają też czynniki losowe takie jak przebieg pogody (burze) czy pojawienie się ludzi w pobliżu gniazda we wczesnym okresie lęgowym.

Na obszarach chronionych Opolszczyzny bieliki najczęściej gniazdują na sosnach, a średni wiek drzew gniazdowych to ponad 129 lat (gospodarka zrębowa w opolskich nadleśnictwach z wiekiem rębnym sosny wynoszącym 90 - 110 lat stanowi zagrożenie dla głównego siedliska lęgowego tego gatunku – starodrzewów sosnowych).

Bieliki na Opolszczyźnie podejmują lęgi w pobliżu również mniej zasobnych żerowisk i w większej odległości od dużych zbiorników i rzek. Wymagającymi ochrony potencjalnymi żerowiskami bielików mogą więc być niewielkie zbiorniki powstające w ramach projektów małej retencji oraz starodrzewy położone w odległości wielu kilometrów do dużych zbiorników i rzek.

GALERIA: