Celem programu badawczego jest określenie preferencji siedliskowych orlika krzykliwego oraz dalekosiężnych skutków zubożenia krajobrazu. Łącząc wyniki tego programu z monitoringiem liczebności i rozrodu możemy przewidzieć z dużą dokładnością jakie następstwa spowodują przekształcenia krajobrazu preferowanego przez ten gatunek. Najważniejszym elementem prowadzonych badań są informacje na temat intensywności i efektach łowów orlika w różnych typach krajobrazu rolniczego. Obecność łąk i nieużytków oraz ogólnie mozaikowe ukształtowanie krajobrazu jest bardzo istotnym elementem warunkującym rozmieszczenie rewirów tego gatunku. Istotność tego czynnika możemy ocenić analizując skuteczność ataków orlików krzykliwych w różnych typach siedlisk. Najwyższą, 50 procentową skuteczność łowów odnotowano na nieużytkach i jest ona wyższa o 30% od efektywności osiąganej przez ptaki polujące w uprawach zbożowych. Oznacza to, nie tylko większe nakłady energetyczne, ale również wydłużony czas łowów. A zatem orliki gniazdujące w siedlisku pozbawionym optymalnych łowisk w latach małej obfitości pokarmu częściej będą miały problemy z odchowaniem młodych. Łąki i pastwiska są najczęstszym miejscem polowania orlików, nawet w przypadku niewielkiego ich udziału w krajobrazie. Jeśli w zajmowanym siedlisku nie ma łąk i pastwisk bardzo ważną rolę odgrywają nieużytki, czasami stanowiące zaledwie niewielkie płaty w monokulturze upraw. Zdarza się że orliki chwytają zdobycz na miedzach oddzielających łany zbóż lub na obrzeżach małych zbiorników wodnych lub mokradeł. Okazuje się, że orliki chętnie polują w uprawach zbożowych, pod warunkiem, że mają one układ mozaikowy. Prezentowane wyniki są efektem pracy naszych współpracowników, którzy przekazali karty obserwacji orlika krzykliwego do prowadzonej przez nas kartoteki.

Skuteczność łowów orlika krzykliwego mierzona procentem ataków na ofiarę zakończonych sukcesem
w różnych typach siedlisk. Informacje z kartoteki żerowisk AQP (N = 230).

Najchętniej stosowaną przez orlika krzykliwego techniką polowania jest lot. Zważywszy jednak, że podczas łowów ptaki wykorzystują  wyłącznie bierną technikę lotu w pewnych okresach dnia równie często zmuszone są polować z zasiadki. Nasze wyniki wskazują że proporcje stosowanych przez orliki krzykliwe technik żerowania są zbliżone w godzinach rannych i południowych, natomiast wieczorem wyraźnie chętniej polują z zasiadki (czatowanie), a nawet pieszo.

Częstość wykorzystywania różnych technik polowania przez orlika krzykliwego w różnych porach dnia.
Analizie poddano 270 zarejestrowanych w kartotece ataków na zdobycz.

Na kartach obserwacji określany jest również rodzaj pokarmu przenoszonego przez orliki krzykliwe. Na podstawie takich obserwacji możemy oznaczyć jednak tylko duże ofiary zaszeregowując je do pewnej grupy gatunków (płaz, gryzoń itp.).  Jeśli chcesz przekazywać informacje na temat aktywności łowieckiej orlika krzykliwego skorzystaj z załączonej instrukcji i karty obserwacji.

Załączniki:

Plik	Rozmiar
Instrukcja wypełniania karty	92 Kb
Karta obserwacji AQP	127 Kb